சாதி கடந்த திருமணங்களுக்கு எதிர்ப்பு : எழுப்பப்படாத கேள்விகள்

-       ஸ்டாலின் ராஜாங்கம்

தமிழ்நாட்டில் கவுரவக்கொலைகள், சாதிகடந்த மணங்களுக்குத் தடை, கலப்புமணங்களுக்கு எதிரான சாதி அமைப்புகளின் அச்சுறுத்தல் ஆகியவை பற்றி கடந்த இரண்டொரு மாதங்களுக்குள் தமிழின் முன்னணி வார ஏடுகள் சிலவற்றில் தலைப்புக் கட்டுரைகளும் சிறப்புக்கட்டுரைகளும் இடம் பெற்று வருகின்றன. அச்சு மற்றும் காட்சி ஊடகங்கள் பெருகி ‘வித்தியாசமான” புதிய செய்திகளுக்குத் தேவை ஏற்பட்டுள்ள நிலையில் காதல்கொலைகள் போன்ற செய்திகள் ஊடகங்களின் தேவையைப் பூர்த்தி செய்வதாக மாறியிருக்கின்றன. எனினும் இப்போக்கு ஒரு வகையில் சாதகமானதே.

சாதி மறுப்பு மணங்களுக்கான தடை பற்றியெழுதும் எந்த ஊடகமும் இப்போக்கு ‘அண்மையில் பெருகிவிட்டதாக” குறிப்பிடுவதன் மூலம் இதற்கு ஓர் அதிசயத் தன்மையை வழங்க முற்படுகின்றன. உண்மையில் சாதி சமூகம் என்ற அளவில் நீண்டகாலமாகவே இப்போக்கு இருந்து வருகின்றது.

கலப்பு மணங்கள் சாதியைக் கடக்கின்றன என்ற வகையில் இவற்றால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவது தலித்துகளே. கௌரவக் கொலைகள் அதிகமும் சாதி காரணமாகவே நடைபெறுகின்றன. எனவே இவை முழுக்க தலித்துகளுக்கு எதிரான வன்முறைகளே. ஆனால் கொல்லப்படுவது தலித்துகளே என்பதைக் குறிப்பிட்டுவிடும் ஊடகங்கள் கொலைபுரிபவர்கள் யாரென்பதை எழுதுவதில்லை.

இன்றைக்குச் சாதி அதிகாரம் என்பது பண்பாட்டு மேலாதிக்கமாகவும், அரசியல் அதிகாரம் சார்ந்தாகவும் இருக்கின்ற நிலையில் தமிழகத்தின் வட்டார ரீதியான பெரும்பான்மை இடைநிலைச் சாதிகளே மிகவும் துணிச்சலாகவும், வெளிப்படையாகவும் இக்கொலைகளில் இறங்குகின்றனர். சாதிய முறையை சமூக நீதி, வட்டாரப் பெருமை என்று மறைமுகமாக வளர்த்து வரும் நம்மிடம் இப்போது சாதி வெளிப்படையாகக் கொக்கரிக்கிறது. தம் சாதியினரை மட்டும் திரட்டிய மாநாட்டில் கலப்பு திருமணத்தைக் கண்டித்துப் பேசினார் வன்னியர் சங்கம் குரு. அடுத்து கொங்குவேளாளர் சங்கம் இதற்கு எதிராக பிரச்சார இயக்கத்தையே தொடங்கியுள்ளது. சாதியைப் பல்வேறு முறைகளில் காத்துக்கொள்ள விழைகின்றன இச்சாதி அமைப்புகள். இவற்றுள் பல சாதிவாரி கணக்கெடுப்பைக் கோரியதும் தம் சாதி பலத்தை கூட்டுவதற்காகவே.

முன்பு சாதியைப் பாரம்பரிய கிராம அமைப்பு கண்காணித்து வந்தது. இப்போது தொழில்நுட்ப வலைப்பின்னலும் நவீன வாழ்வியல் கூறுகளும் சாதியமைப்பில் தவிர்க்க முடியாத மாற்றங்களை நிர்பந்தித்துள்ள நிலையில் சாதியை நவீன அரசியல் அமைப்புகள் கண்காணிக்க விரும்புகின்றன.  அரசியல் அதிகாரத்திற்கு சாதியே மூலதனமாக இருக்கும் பட்சத்தில் அவற்றில் மாற்றம் ஏற்படுவதைப் பதற்றத்தோடு இந்த சாதிய அமைப்புகள் எதிர்கொள்கின்றன. அதனாலேயே சாதியக் கட்டுமானத்தில் முதல் உடைவை ஏற்படுத்தும் ரத்தக்கலப்பை மறுத்து ஓங்கிக் குரலெழுப்புகின்றன.

இப்போக்கு தற்போதுதான் மேலோங்கியுள்ளதா? இதற்கான வர் எங்குள்ளது? இப்பிரச்சினைக்கான மூலத்தையோ வளர்ச்சியையோ துல்லியமாக ஆராய்ந்திருக்கிறோமா? என்னும் கேள்விகளை எழுப்பிக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. தற்காலத்தில் பல்வேறு பெயர்களில் சாதி காப்பாற்றப்படுகிறது. உதாரணமாக தமிழகத்தில் பண்பாட்டுப் பேச்சாளராக பிம்பம் கட்டமைக்கப்படும் நடிகர் சிவக்குமார் புத்தக விழா போன்ற அறிவுசார் தளங்களில் வெளிப்படுத்தும் பண்பாட்டுக் கவலைகளை உற்று கவனித்தால் அதில் சாதியப் பண்பாடு தகர்வதற்கு எதிரான அச்சம் வெளிப்படுவதைக் காணலாம். தம் முதல் மகன் சாதி ஆசாரம் மீறி திருமணம் புரிந்துவிட்டதால் இரண்டாவது மகனுக்குச் சொந்த ஊர் பக்கம் அதாவது சொந்த சாதியில் பெண்பார்த்து திருமணம் முடித்து வைத்து பண்பாட்டைக் காப்பாற்றி விட்டவர் அவர். இன்றைக்கு இக்குடும்ப பிம்பங்கள்தாம் முன்னுதாரணமாக்கப்படுகின்றனர்.

சாதி ஒழிப்புத்துறையில் தமிழகம் என்ன சாதித்திருக்கிறது என்ற கணக்குத்தேவை. கலப்பு மணம் புரிந்தவர்கள் எத்தனை பேர்? எந்ததெந்த சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள் மணம் புரிந்துள்ளனர்? கொல்லப்பட்டவர்கள் எவ்வளவு -  எந்ததெந்த சாதி? கொல்லப்படுவோர் - கொலை புரிவோர் சார்ந்திருக்கும் சாதி எது? என்றெல்லாம் கணக்குத்தேவை. இவ்வாறான புள்ளிவிவரங்கள் எடுப்போமானால் நாம் பேசத் தயங்கும் முக்கியமான வட்டார சாதி மற்றும் சிறுபான்மை எண்ணிக்கையிலான ஆதிக்க சாதியினரே இக்கொலைகளில் ஈடுபடுவோராக இருப்பதை பார்க்க முடியும். இதை அறிய பெரிய புள்ளிவிவரங்கள் கூடத் தேவையில்லை.

இந்நிலையில் சில அழுத்தமான பரிசீலனைகளை முன்வைக்க விரும்புகிறேன். சாதிப் பிரச்சினையை பிராமணர் X பிராமணர் அல்லாதோர் என்ற இரட்டை எதிர்வோடு மட்டுமே தொடர்ந்து தக்கவைப்பது இந்நிலையை புரிந்து கொள்வதில் தடையை உண்டு பண்ணுகின்றது. இங்கு சாதி மறுப்பு திருமணத்தைத் தொடர்ந்து அரசியல் செயற்பாடாக வலியுறுத்திய - நடைமுறையாக்கிய இயக்கங்கள் என்று எவையும் இல்லை. ஆனால் இங்கு சாதி கூடாதென்பது வாயுபச்சாரமாகவே இருந்துள்ளது / இருக்கிறது.  சாதி ஒழிக என்று மேடைக்காக உச்சரிக்கும் நம்மிடம் சாதி வன்முறையை காக்கும் வடிவங்கள் ஸ்தூலமான முறையில் கேள்விக்குள்ளாக்கப்படவில்லை என்பதே உண்மை.

பிராமணரல்லாத சாதியினரின் இத்தகு எதார்த்தத்தை ஒத்துக்கொண்டு அதற்கு எதிராகச் செயற்படும் போக்கே இங்கெழவில்லை. பிராமணரல்லாதோரின் இவ்வன்முறைகளை சுட்டிக்காட்டிக் கேட்கும்போது மட்டுமே இதைக் கண்டிக்கிறோம் என்று கூறிவிட்டு நகரும் திராவிட / தமிழ்த்தேசிய / இடதுசாரி சக்திகள் பலரை நாம் கண்டுவருகிறோம். கோவை கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ் நடத்தும் இலவச மின்சாரச் சுடுகாடு பிராமணர்களுக்கானது என்ற அறிவிப்பைக் கண்டிக்கும் அதே வேளையில் பிராமணரல்லாதோர் நடத்தும் கொலைகளை பற்றியும் ஆய்வு செய்து எழுத வேண்டும்.

ஜூலை 10, 2012 நாளிட்ட இந்து நாளிதழ் 2-ம் பக்கத்தில் (மதுரை பதிப்பு)                4 செய்திகள் இடம் பெற்றிருந்தன. ஏட்டின் இப்பக்கம் பல்வேறு வாசிப்புகளுக்கான சாத்தியத்தைக் கொண்டிருந்தது. அவற்றுள் ஒரு சிறு செய்தியைத் தவிர மற்ற 3 செய்திகள் தலித் பிரச்சினையோடு தொடர்பு கொண்டவை. அன்றாட நிகழ்ச்சிகளின் பதிவு என்ற வகையில் இருந்தாலும் தினசரி வாழ்வின் அங்கமாக சாதிப்பிரச்சினைகள் தொடர்வதையும் சாதியடுக்கின் இன்றைய எதார்த்தையும் சாதி பற்றிய புரிதலில் அமைந்துள்ள முரண்பாட்டையும் ஒரு சேரச் சொல்வதாக அது அமைந்திருந்தது.

செய்தி 1 : 1983-ஆம் ஆண்டில் தலித் வகுப்பு ஆணும் பிராமண வகுப்பைச் சோ;ந்த பெண்ணும் காதல் திருமணம் செய்து கொண்டனர். அத்திருமணம் சந்திக்காத எதிர்ப்பை அவர்களின் 26 வயது மகன் தற்போது சந்திப்பதைப் பற்றிய செய்தி அது. அதாவது இத்தம்பதியினரின் மகன் மகேஷ் என்பவர் 2008-ஆம் அண்டு இந்து நாடார் வகுப்பைச் சேர்ந்த திவ்யா என்பவரைக் காதலித்து மணந்து கொண்டார். ஆனால் மகேஷ் தலித்தாக கருதப்பட்டு பெண்ணின் குடும்பத்தார் செய்து வந்த எதிர்ப்பைப் பற்றியது அச்செய்தி.

செய்தி 2 : தலித் மற்றும் நாடார் கலப்பு மணத்திற்கு எழுந்த எதிர்ப்பு பற்றிய அச்செய்திக்கு மேல், 1939-ஆம் ஆண்டு மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயிலுக்குள் தலித்துகளையும் நாடாரையும் வைத்தியநாதய்யர் தலைமையில் அழைத்துச் சென்றதன் 74-ஆம் ஆண்டு நினைவு நாள் பற்றிய செய்தி இடம் பெற்றிருக்கிறது. இந்நாளையொட்டி குமரி அனந்தன் உள்ளிட்டோர் தலித் குழந்தைகளோடு கோயிலுக்குள் செல்வதைப் பற்றிய செய்தி அது.

செய்தி 3 : தேவக்கோட்டை கண்டதேவி கோயில் தேர்வடத்தைத் தலித்துகளும் இழுப்பதற்கு எதிராக நாட்டார்கள் எனப்படும் கள்ளர்கள் தடைவித்தனர்.  அதையொட்டி இந்த ஆண்டும் தேர் ஓடாமலிருப்பதைப் பற்றிய செய்திக்கட்டுரை அது.

மூன்று செய்திகளுக்கும் இடையே உள்ள அடிப்படை ஒற்றுமை இவை தலித் தொடர்புடையது. முதலிரண்டு செய்திகளும் இரண்டு விஷயங்களை கூறுகிறது. ஒரு காலத்தில் தலித்துகளோடு ஒப்பவைத்து பார்க்கப்பட்ட சாதி தற்போது தலித்துகள் மீது பிரயோகிக்கும் வன்மம் பற்றியது ஒன்று. கலப்புமணம் நிகழும் போது பிராமணர்களால் எழுப்பப்படாத சாதிய எதிர்ப்பை பிராமணரல்லாத வட்டார ரீதியான அதிகார சாதி எழுப்புவது மற்றொன்று. இது வெறும் செய்தி மட்டுமல்ல. ஏறக்குறைய இன்றைய சமூக எதார்த்தைப் பிரதிபலிக்கும் கூறுகள். இன்றைய சாதிகடந்த திருமணங்களில் எதிர்ப்பு என்பது இவ்வாறு தான் அமைந்திருக்கின்றன. இச்சூழல் சாதி பற்றிய பிராமணர் X பிராமணரல்லாதார் என்ற நம்முடைய வழக்கமான எதிர்வில் எந்த மாற்றத்தையேனும் கோருகிறதா? சாதி அமைப்பின் பலன்களெல்லாம் பிராமணர்களுக்கே, அவர்கள் செய்தால்தான் சாதிவன்மம் என்றுதான் கருதிக்கொண்டு இருக்கப்போகிறோமா?

தொடர்ந்து சாதியமைப்பின் பலன்களை அறுவடை செய்துவரும் பிராணரல்லாத உயர்சாதிகளை / வட்டாரப் பெரும்பான்மை இடைநிலை சாதிகளை பிராமணர்களின் ஏவலாட்கள் பிராமணர்களால் தூண்டப்பட்டு அறியாமல் செய்து வரும் பிழைகள் மட்டுமே என்று விளக்கி அவர்களைத் தொடர்ந்து ஏதோவொரு விதத்தில் காப்பாற்றி வைத்திருக்கப் போகிறோமா? என்பதே இங்கு எழுப்ப விரும்பும் கேள்விகள். பிராமணரல்லாதோரின் வன்முறையைக் கவனத்திற்கு கொண்டுவரும் மட்டும் அவற்றைப் பெயரளவில் கண்டிப்பதும். பிராமணர்களின் மோசடிகளை மட்டும் மிகச் சரியாகக் கண்டறிந்து புரட்சிகோஷம் எழுப்புவதும் சூழலில் நிலவும் பொதுபோக்கு. (இவ்வாறு கூறுவது எந்தவிதத்திலும் பிராமணர்களின் சாதியுணர்வை பேசக்கூடாது என்ற அர்த்தத்தில் அல்ல).

சாதி அடுக்குமுறையில் நடந்துள்ள மாற்றங்களைக் கணக்கிலெடுத்து எந்தவித விவாதமும் இங்கு நடத்தப்படுவதில்லை. பிராமணீயம் என்பதை ஒரு சாதியோடு தொடர்புபடுத்திப் பார்க்கும் நிலைமை மாறி இன்று அச்சொல்லின் பரிமாணம் - சமகால அரசியலதிகாரம் - எண்ணிக்கை பெரும்பான்மை - கலாச்சாரப் பரப்பு என்றெல்லாம் விரிந்து விட்ட நிலையில் பிராமணீயம் என்று எதைக் கூறுவது? எந்தெந்த சாதிகளை அதில் அடக்குவது? ஆகிய கேள்விகளே நம்முன் நிற்கின்றன.

பொய்யர்தம் மெய்யும் அஞ்சேன் (சுகுமாரனின் சுதாரிப்பு 2)

-          ஸ்டாலின் ராஜாங்கம்

புதுவை கோ.சுகுமாரனின் கூற்றொன்றினை ஒட்டி நான் எழுப்பியிருந்த விவாதத்திற்கு அவர் தன் முகநூலில் “ராசாங்கத்தின் ராஜாங்கம்” (மே23) என்ற தலைப்பில் ‘பதில்’ எழுதியிருக்கிறார். தலித் பிரச்சினைகளின் போது அவர்களுக்கு ஆதரவாயிருந்தால் மட்டும் போதாது. ஒடுக்குமுறையைச் செலுத்தும் சக்திகளை மறைக்கும் தத்துவம், ஆளுமை, அடையாளம் பற்றியெல்லாம் பரிசீலிக்கவேண்டும். எனவே, ஒடுக்கப்படுவோரிலிருந்து பிரச்சினையை அணுகுவதைக் காட்டிலும் ஒடுக்குவோரிலிருந்தே மதிப்பிடவேண்டும் என்பதே என்னுடைய விவாதத்தின் சாரமாக இருந்தது. சுகுமாரனின் பதிவொன்றினை முன்வைத்து எழுதப்பட்ட இவ்விவாதம் பிராமணரல்லாதோர் என்ற அரசியல் நம்பிக்கையை நோக்கி எழுப்பப்பட்ட கேள்வியே. மற்றபடி சுகுமாரனையோ, அவருடைய பணிகளையோ நான் அவதூறு செய்யவில்லை. ஆனால், நான் எழுப்பிய பிரதான கேள்விகளிலிருந்து அவர் விலகியிருப்பதோடு, விவாதத்தில் என்னை மையப்படுத்தி தமிழ் அறிவுலகில் விலைபோகும் சில பெயர்களை ஏவியிருக்கிறார். ஏற்கனவே, என்னைப் பற்றிய பல பொய்கள், நான் மறுக்காததால், மீண்டும் மீண்டும் சொல்லப்பட்டு உண்மையாக்கப்பட்டுள்ளன என்பதால் இக்குறிப்பை எழுதவேண்டிவந்தது.

புதுவை சுகுமாரன்

சுகுமாரனுக்கும் எனக்கும் இடையில் விவாதத்தின் அடிப்படையிலேயே முக்கிய வேறுபாடு இருக்கிறது. பிராமணர் x பிராமணரல்லாதோர் என்கிற எதிர்வு அவருடையது. இந்த எதிர்வைக் கேள்வி எழுப்பும் நான் சாதி x சாதி எதிர்ப்பு அல்லது தீண்டப்படுவோர் x தீண்டப்படாதோர் என்கிற எதிர்விலிருந்து பேசுகிறேன். பிராமண எதிர்ப்பின் தேவையை மறுக்காமலேயே, ஆனால் அவர்களின் அதிகாரத்தைக் கட்டுக்குள் கொணர்ந்துள்ள பிராமணரல்லாதோர், தலித்துளைக் கூடுதலாக ஒடுக்குவோராக மாறியுள்ள நிலையில், பிராமணரல்லாதோர் அடையாளத்தை விமர்சனப்படுத்துகிறோம். ஆனால், இப்போக்கைப் பிராமணரல்லாத அறிவுஜீவிகள் பிராமண ஆதரவு என்று மட்டுமே தட்டையாகச் சித்தரிக்க விரும்புகிறார்கள். தலித்துகளின் எதிரி / நண்பர் என்ற வகையில் பிராமணர்களும் பிராமணரல்லாதோரும் ஒன்றே. ஏனெனில் இங்கு சாதியுணர்வை எதிர்ப்பது மட்டுமே மையம். ஆனால், பிராமணர்களோடு சமூக, அரசியல் ஊடகத் தளத்தில் பிராமணரல்லாதோர் கலந்திருப்பதை மிக இயல்பாகக் கருதும் பலரும் தலித்துகள் சிறிய அளவில் பங்குபெறுவதை மட்டும் பிராமண சதியாகவும் தலித் குறையாகவும் விளக்குகிறார்கள்.

சாதி x சாதி எதிர்ப்பு என்னும்போது, அதில் பிராமரைக் காட்டி பிராமணரல்லாதோரோ, பிராமணரல்லாதோரைக் காட்டி பிராமணரோ தப்பமுடியாது. அதனால்தான் பிராமணியத்தை விரிவாகக் கட்டுடைத்த அம்பேத்கர் பிராமணர் x பிராமணரல்லாதோர் என்ற எதிர்வைப் பிரதானமாக்காமல் தீண்டப்படாதோர் x தீண்டப்படுவோர் என்ற எதிர்வைப் பேசினார். அது மட்டுமல்ல. அவர் பிராமணியம் என்பதை பிராமணர் என்ற சாதியிலிருந்து மட்டும் வரையறுக்கவில்லை. பார்ப்பனியமும் முதலாளியமும்தான் இந்தியப் புரட்சியின் எதிரிகள் என்று சுகுமாரன் காட்டியுள்ள அம்பேத்கர் மேற்கோளின், அவர் காட்ட விரும்பாத அடுத்த வரிகளை நான் காட்டுகிறேன்.

“இந்நாட்டுத் தொழிலாளர்கள் இரண்டு எதிரிகளோடு போராட வேண்டியுள்ளது. பிராமணியமும் முதலாளியமும்தான் அந்த இரண்டு எதிரிகள். பிராமணியத்தைப் பற்றிச் சொல்லும்போது பிராமணர்கள் ஒரு வகுப்பினராக இருந்து பெறும் அதிகாரம், உரிமைகள் ஆகிய நலன்களைச் சொல்லவில்லை. சுதந்திரம், சமத்துவம், சகோதரத்துவம் ஆகியவற்றிற்கு எதிரான பண்பையே பிராமணியம் என்கிறேன். இந்த எதிர்மறைப் பண்பு எல்லா வகுப்பினரிடையேயும் உண்டு. பிராமணர்களோடு மட்டும் அது நின்றுவிடவில்லை. பிராமணர்களே இதைத் தோற்றுவித்தவர்கள் என்ற போதிலும் மற்ற வகுப்பினரின் சிந்தனை, செயல்களிலும் ஊடுருவியிருப்பதை மறுக்கமுடியாது”

என்பதே அவரது மொத்தக் கூற்று.

ஆனால், சாதிக் கோளாறுகளுக்குப் பிராமணரை மட்டுமே காரணமாக்கிவிட்டு, மற்றவர்கள் வெளிப்படுத்தும் சாதிவெறியையும், அதற்கான அரசியல் தத்துவப் பின்னணியையும் உரியமுறையில் எடுத்துரைக்காமல் மறைக்க விரும்பும் சுகுமாரன் போன்றோர் முதல் இரண்டு வரிகளோடு நகன்றுவிடுகின்றனர். அடுத்த வரிகள் தமக்கு ஆபத்து விளைவிப்பன என்பதால் காட்டுவதில்லை. மேலும் இவை அம்பேத்கரைப் படித்துக் கண்டுபிடித்த வரிகளல்ல. யாரோ ஒருவர் எப்போதோ கையாண்ட இம்மேற்கோளைச் சூத்திரம் போல ஒப்புவிப்பவர்கள் இவர்கள்!

இந்நிலையில், பிராமணர்களுக்கு எதிரணியாகக் காட்டப்படும் பிராமணரல்லாதோர் பகுப்பிலுள்ள தலித்துகள் மட்டும் பிராமண எதிர்ப்பை மட்டுமே பேச நிர்ப்பந்திக்கப்படுவதும், முக்குலத்தோர் உள்ளிட்ட பல்வேறு இடைநிலைச் சாதிகள் அத்தகைய ஓர்மையையே அறியாமல் சாதிபலத்தில் ஆகிருதியாகிக் கொண்டே போவதும், அவர்கள் தலித்துகளை மோசமாக ஒடுக்குவதும் அதிகரித்துக்தகொண்டே போவதும்தான் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன. (மொத்தத்தில் சாதியின் தோற்றம், வளர்ச்சி பற்றியே மறுஆய்வு செய்யவேண்டியிருக்கிறது.)

இந்நிலையில்தான் பிராமணரல்லாதோர் அடையாளம், அதைத் தாங்கிப் பிடிக்கும் தத்துவம், ஆளுமை பற்றியெல்லாம் கேள்வியெழுப்ப வேண்டியிருக்கிறது. நாம் இத்தகைய விமர்சனத்தை முன்வைத்ததும் திராவிட அடையாளத்தை – பிராமணரல்லாதோர் அரசியலைத் தாங்கிப் பிடிப்பவர்கள் பெரியாரும் திராவிட இயக்கமும் விமர்சனத்துக்கு அப்பாற்பட்டவர்களல்ல என்ற வாக்கியத்தை முன்னொட்டாக மட்டும் எழுதிவிட்டு, அது என்ன விமர்சனம் என்று கடைசி வரை சொல்லாமலேயே எழுதிச் செல்கிறார்கள். சுகுமாரனும் அப்படித்தான் எழுதியிருக்கிறார். நான் கேட்கிறேன் : பெரியார் – திராவிட இயக்கம் பற்றிய தங்களின் விமர்சனம்தான் என்ன?

0 0 0

என்னுடைய விமர்சனத்திற்குப் ‘பதிலெழுத’ வந்த சுகுமாரன் பதிலெழுதுவதைக் காட்டிலும் முதலில் எனக்குச் சில முத்திரைகளைக் குத்தி எதிர்மறையான பிம்பத்தை உருவாக்குகிறார் (அரசுக்கு எதிராகப் போராடுகிறவர் மீது பயங்கரவாதி, மாவோயிஸ்ட் என்றெல்லாம் முத்திரை குத்தி மக்களிடமிருந்து தனிமைப்படுத்திவிட்டு, பிறகு அவர்களைக் கேள்வியேதுமின்றி அழித்தொழிக்க அரசு சதி செய்வதைப் போல). அவை : பார்ப்பன அடிவருடி, அருந்ததியர் விரோதி என்ற இரண்டுமேயாகும். தமிழில் பிராமணரல்லாதோர் அடையாளம்  பற்றி கேள்வியெழுப்புவோர் மீது தேடித் தேடி சுமத்தப்படும் பழிகளே இவை. பழிசுமத்தக் ‘காரணம்’ கிடைக்காவிட்டால் பொய்யாகப் புனையவும் தயங்கமாட்டார்கள். இந்த பதிவில் சுகுமாரன் செய்திருப்பதும் அதைத்தான்.

என்னைப் பற்றிய முதல் குறிப்பையே ‘காலச்சுவடு ஆசிரியர் குழு’ என்றுதான் சுகுமாரன் தருகிறார். காலச்சுவட்டில் இருப்பதால் நான் ஒரு பிராமண அடிவருடி என்பது அவர் தரவிரும்பும் சித்திரம். முதலில் ஒன்றைத் தெளிவுபடுத்த விரும்புகிறேன். நான் காலச்சுவட்டில் இருப்பதால் பிராமணரல்லாதோர் அடையாளம் பற்றி விமர்சிக்கிறேன் என்றில்லை. பிராமணர் எதிர்ப்பு மட்டுமே சாதி எதிர்ப்பல்ல என்பதைப் புரிந்ததால்தான், காலச்சுவடு ஆசிரியர் குழுவில் மட்டுமல்லாது, என் கருத்தைப் பேச வாய்ப்புள்ள அனைத்து ஊடகங்களிலும் பங்குபெறுகிறேன். இதற்கு காலச்சுவடு ஆசிரியர் குழுவில் இடம்பெறும் முன்பிருந்த என் எழுத்துகளே ஆதாரம். என்னுடைய தனித்துவத்திற்கும் காலச்சுவடு பங்கேற்பிற்குப் பிறகும் எவ்வித முரணும் ஏற்பட்டதே இல்லை. ஆனால் காலச்சுவட்டிடம் நான் விலைபோயிருப்பதாகப் பின்னூட்டம் தருகிறார்கள் (விலைபோவதைப் பற்றி யாரெல்லாம் பேசுவது?).

என் மீதான அடுத்த குற்றச்சாட்டு ‘அருந்ததியர் விரோதி’(?) என்பது. திராவிட இயக்கத் – பிராமணரல்லாதோர் அடையாளம் மீது விமர்சனம் எழுந்தபோது தங்களைக் காத்துக்கொள்ள இடைநிலைச் சாதிகள் கடைசியாகக் கண்டுபிடித்த கேடயம்தான் அருந்ததியர் ஆதரவு. அதுவரை அருந்ததியர்கள் தனியாகவும் – பிற தலித் அமைப்புகளுடனும் போராடிய போது பேசாதவர்கள் – தாங்கள் செயற்படும் தளங்களில் அவர்களைப் பற்றிச் சிறிதும் யோசித்திராதவர்களெல்லாம் தலித் அரசியலின் விமர்சனம் வந்தவுடன் ஒரு சேர சென்று சேர்ந்த இடம்தான் அருந்ததியர் பிரச்சினை. இருந்தும் கூட அருந்ததியர் பிரச்சினையை அவர்கள் மீதான அக்கறையிலிருந்து பேசாமல், பிற தலித் சாதிகளைக் குறை கூறவும், அதன் மூலம் தங்களைக் காத்துக்கொள்ளவும்தான் பேசினார்கள். தங்களுக்குத் தேவையான போதெல்லாம் தலித்துகளைச் சேர்ப்பது நீதிக்கட்சி காலத்திலிருந்து வரும் நடவடிக்கைதான்.

அருந்ததியர்களுக்கும் பிற தலித் சாதிகளுக்கும் ஏற்பட்டது அரசியல் முரண். உள் ஒதுக்கீடு கோரிக்கையின்போது இம்முரணுக்கு அழுத்தம் தேவைப்பட்டது. இது புரிந்துகொள்ள முடியாத ஒன்றல்ல. அதற்காக ஒரு ஊரில் வாழும் தலித்துகளுக்கிடையே நல்லுறவு நிலவுகிறது என்பது என் கருத்தல்ல. அதே வேளையில் முரணும் நிலவுவதில்லை. ஒவ்வொரு தலித் சாதியும் தனித்தனியாக வாழ்கிறார்கள். சமூக அதிகாரம் என்ற அளவிலும், உடைமை ஆதிக்கம் என்ற அளவிலும் அருந்ததியர்களை ஒடுக்கும் தன்மை பெற்றவர்களாகப் பிற தலித் சாதிகள் இருப்பதில்லை. மிகக் கொடூர வன்முறையான கரடிச்சித்தூர் போன்ற சில சம்பவங்கள் நடந்திருப்பதை மறுக்கமுடியாது. ஆனால், தமிழகத்தின் ஒவ்வொரு கிராமமாக ஒரு ஆய்வென எடுத்துக்கொள்வோமானால், அருந்ததியர்களையும் பிற தலித் சாதிகளையும் ஒடுக்குவோர் யார்? இடைநிலைச் சாதிகள்தானே! ஆனால், அது இங்கு போதுமான அளவு – பிற தலித் சாதிகளைப் பேசிய அளவிற்கேனும் - பேசப்பட்டிருக்கிறதா? 

எதார்த்தம் இவ்வாறு இருக்கும்போது இடைநிலைச் சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் செய்திருக்கவேண்டியது என்ன? உண்மையிலேயே அருந்ததியர்கள் மீதான ஒடுக்குமுறைகளைப் பேசுவதென்றால், தங்கள் சொந்த சாதிக்கு எதிராகப் பேசியிருக்கவேண்டும். ஆனால், கடந்த பத்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகத் தமிழில் அருந்ததியினர் தொடர்பான இடைநிலைச் சாதியினரின் பேச்சுகளை – எழுத்துகளை – நடைமுறைகளை ஆராய்ந்து பாருங்கள். பிற தலித் சாதிகளைக் குற்றம் சாட்டி இடைநிலைச் சாதியினரைக் காப்பாற்றும் / மௌனமாக நகரும் பதிவுகள் மட்டுமே இருப்பதைப் பார்க்கமுடியும். மேற்கு மாவட்டங்களில் சேவைச் சாதிகளாக – விவசாயக் கூலிகளாக அருந்ததியர்களைக் கொங்கு வேளாளக் கவுண்டர்கள் ஒடுக்குவதைப் பற்றி விரிவான ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு தொடர் விவாதங்களோ – தொடர் போராட்டங்களோ நடத்தப்படவில்லை.

இங்கு அரசியல் முரண் பற்றிப் பேசுவது எளிது. சமூக அதிகார முரண் பற்றிப் பேசுவதுதான் கடினம். அதனால்தான் இடைநிலைச் சாதியினரின் அருந்ததியர் உள்ளிட்ட தலித் வகுப்பினர் மீதான சமூக அதிகாரம் பற்றி மௌனம் நிலவுகிறது.

இப்படியான இடைநிலைச் சாதி மனநிலையிலிருந்துதான் சுகுமாரன் என் மீது மற்றுமொரு முத்திரை குத்தி, நான் எழுப்பிய விமர்சனத்திலிருந்து தப்ப முயற்சிக்கிறார். முதலில் அவர் காட்டுவது சாதிவாரிக் கணக்கீடு குறித்த என் கருத்தைத்தான். முத்திரை குத்துவது என்று முடிவெடுத்துவிட்டால் விவாதவெளிக்கு  அப்பாலிருந்தெல்லாம் விஷயத்தைக் கொணர்வது இவர்களுக்குக் கைவந்த கலை. கணக்கெடுப்பு தொடர்பான என் கருத்தை விமர்சிக்க யாருக்கும் உரிமையுண்டு. ஆனால் அதைச் செய்வதை விட கணக்கெடுப்பை அருந்ததியர்கள் ஆதரிக்கிறார்கள் என்று சுட்டிக்காட்டவே அவர் ஆர்வம் காட்டுகிறார். அதாவது அருந்ததியர் ஆதரிப்பதால் நான் எதிர்க்கிறேன் என்ற சித்தரிப்பைத் தர முயற்சிப்பதே அவர் நோக்கம். கணக்கெடுப்பைப் பள்ளர் – பறையர் வகுப்பினரிலும் சில குழுவினர் ஆதரக்கின்றனர். என்னை யார் பக்கம் என்று சொல்வது? இதுபோன்ற வாதங்களுக்குப் பின்னாலிருப்பது வெறும் சூத்திர சூதுதான்.

அடுத்ததாக, அருந்ததியர் ஒதுக்கீட்டிற்கு எதிரான மதுரை உயர்நீதிமன்ற வழக்கில், நான் உள்ளிட்ட பலரும் பின்னணியில் இருக்கிறோமென்றும், அதற்காக இரகசியக் கூட்டம் நடத்தப்பட்டதாகவும் சொல்லியிருக்கிறார் சுகுமாரன். இது அப்பட்டமான பொய். பொய்யைச் சொல்லித் தலித்துகளைக் கொச்சைப்படுத்தும் சாதி உளவியல் இது. உண்மையிலேயே இவ்விவாதம் என்னை மையப்படுத்தி அமைவதற்கு நானும் காரணமாகிவிட்டதை நினைக்கும்போது வருந்துகிறேன். இருந்தும் இக்குற்றச்சாட்டை எதிர்கொள்ளத் தயாராக இருக்கிறேன்.

சுகுமாரன் கூறும் இரகசியக் கூட்டம் யாரால் எங்கு எந்த தேதியில் கூட்டப்பட்டது? அங்கு எடுக்கப்பட்ட முடிவு என்ன? கலந்துகொண்டோர் யார் யார்? உயர்நீதிமன்ற வழக்கைத் தொடுத்தவருக்கும் எனக்கும் என்ன தொடர்பு? அவர் என்னையோ – நான் அவரையோ நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ சந்தித்ததோ – பேசியதோ உண்டா? ஆம் எனில், எங்கு? எந்த தேதி? இக்கேள்விகளுக்கு உரிய – தகுந்த – சரியான – நம்பும்படியான ஆதாரங்களை அளித்து ‘உண்மையறியும் நிபுணரான’ கோ.சுகுமாரன் நிறுவவேண்டும் என்பதே இந்தக் குறிப்பை நான் எழுதியதின் நோக்கம்.

0 0 0 0 0